هوش تهدیدی چیست؟ 

در دنیای پیچیده و پویای امنیت سایبری، هکرها به دنبال نامرئی ماندن و از روش‌های پیشرفته‌تری برای دستیابی به داده‌های ارزشمند سازمان‌ها است. در این متن، ما به اهمیت اطلاعات تهدید و نقش آن در بهبود امنیت سایبری می‌پردازیم. همچنین به اشتراک‌گذاری این اطلاعات با راه‌حل‌های امنیتی مدیریت دسترسی ممتاز (PAM) و مدیریت دسترسی به پایانه (EPM) پرداخته و نحوه عملکرد آنها را توضیح می‌دهیم.

اهمیت اطلاعات تهدید: اطلاعات تهدید به منظور جلوگیری و کاهش حملات سایبری بسیار ارزشمند هستند. این اطلاعات به تیم‌های امنیت سایبری کمک می‌کنند تا از آخرین تهدیدات، تهدیدات سایبری و آسیب‌پذیری‌ها باخبر شوند و برای پیش‌بینی و پیشگیری از حملات آینده از آنها بهره‌برداری کنند. به این ترتیب، تیم‌ها می‌توانند به سرعت با تهدیدات روبرو شده و راه‌حل‌های امنیتی مناسبی را اعمال کنند.

انواع اطلاعات تهدید: اطلاعات تهدید به سه نوع تقسیم می‌شوند:

۱- هوش تاکتیکی: این نوع اطلاعات فنی و بر مبنای آینده نزدیک تمرکز دارد. این اطلاعات به تیم‌ها اجازه می‌دهد تا بلافاصله با تهدیدات فنی روبرو شده و برای مقابله با آنها اقدام کنند. این نوع اطلاعات به صورت خودکار تولید می‌شود و قابلیت به‌روزرسانی سریع دارد.

۲- اطلاعات عملیاتی: این نوع اطلاعات به سوالات “چه کسی”، “چه چیزی” و “چرا” پاسخ می‌دهد و معمولاً به انسان‌ها برای استفاده در تصمیم‌گیری‌های آینده نیاز دارد. این اطلاعات برای مدت طولانی مفید می‌باشد و به ما کمک می‌کند تا درکی عمیق‌تر از اهداف و انگیزه‌های هکرها داشته باشیم.

۳- هوش استراتژیک: این نوع اطلاعات به عوامل بالاتر مانند ژئوپلیتیک می‌پردازد. این نوع اطلاعات نیازمند تجزیه و تحلیل دقیق انسانی و درک عمیق از مسائل امنیتی و موارد جاری است. از این اطلاعات در تصمیم‌گیری‌های تجاری سطح بالا استفاده می‌شود.

عملکرد اطلاعات تهدید: برای تولید اطلاعات تهدید و تبدیل آنها به بینش‌های امنیتی، فرآیندی پیچیده انجام می‌شود. این فرآیند با جمع‌آوری داده‌های خام در مورد تهدیدات و آسیب‌پذیری‌های ممکن شروع می‌شود. این داده‌ها می‌توانند از منابع مختلف مانند گزارش‌های رویدادهای شبکه داخلی و سوابق حوادث گذشته استخراج شوند. سپس با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی، داده‌ها مرتب و سازماندهی می‌شوند و موارد کاذب را فیلتر می‌کنند.

سپس داده‌های پردازش شده به منظور تجزیه و تحلیل تهدیدات امنیتی بالقوه بکار گرفته می‌شوند و در قالبی قرار می‌گیرند که درک آنها آسان‌تر باشد.

نقش راه‌حل‌های امنیتی: راه‌حل‌های مدیریت دسترسی ممتاز (PAM) و مدیریت دسترسی به پایانه (EPM) با تمرکز بر دسترسی ممتاز و حذف حساب‌های کاربری بیش از حد، اطلاعات تهدید را فعال می‌کنند. این راه‌حل‌ها به سازمان‌ها این امکان را می‌دهند که به سرعت از تهدیدات آگاه شده و اقدامات امنیتی مناسبی را اعمال کنند.

1. مدیریت دسترسی ممتاز (PAM):
   • این راه‌حل می‌تواند حقوق و مجوزهای کاربران را به سرعت لغو کند تا از هر گونه مشکلی جلوگیری شود.
   • این امکان را فراهم می‌کند که به طور خودکار با نظارت بر جلسه فعالیت‌های مشکوک را شناسایی و متوقف کند.
2. مدیریت دسترسی به پایانه (EPM):
   • این راه‌حل به تیم‌های فناوری اطلاعات اجازه می‌دهد تا حقوق سرپرست محلی را از نقاط پایانی حذف کنند تا از آلوده شدن شبکه توسط بدافزارها جلوگیری کنند.
   • از این راه‌حل می‌توان برای تشخیص ناهنجاری‌های رفتاری و شناسایی حملات در حال انجام استفاده کرد.

نتیجه‌گیری: استفاده از اطلاعات تهدید و ادغام آنها با راه‌حل‌های امنیتی مدیریت دسترسی می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا از داده‌های بدون ساختار به بینش‌های هوشمندی دست پیدا کنند و در زمان واقعی از تهدیدات محافظت کنند. این نه تنها به تیم‌های امنیتی فناوری اطلاعات کمک می‌کند، بلکه به رهبران کسب‌وکار امکان می‌دهد تصمیم‌های سریع و فعالانه‌تری بگیرند و به بهبود امنیت سایبری کمک کنند. در نهایت، ترکیب اطلاعات تهدید و راه‌حل‌های امنیتی به سازمان‌ها یک تیم قوی و برنده می‌سازد.

در صورتی که این مقاله هوش تهدیدی چیست؟ برای شما مفید و آموزنده بود، پیشنهاد می‌شود برای اطلاع از سایر مقالات مستر لایسنس به صفحه وبلاگ مستر لایسنس مراجعه نمایید.